Deze maand is er een nieuw onderzoek in Amerika uitgekomen rondom doofheid en taal van Humphries et al. Graag willen we dit met jullie delen.
Professionals hebben de plicht om ouders zo goed en volledig mogelijk te informeren over de zorg en begeleiding van dove/slechthorende kinderen. Uiteindelijk zijn wij als ouders altijd eindverantwoordelijk. We kunnen niet wijzen naar professionals bij onze beslissingen, omdat onze kinderen onze eigen verantwoording zijn. Wel kunnen we alle mogelijke informatie opvragen en opeisen van professionals zodat wij tot weloverwogen keuzes kunnen komen. Daarnaast moeten professionals ook hun kennis “updaten” met recente onderzoeksuitkomsten en good practices zodat de informatie die zij verstrekken aan ons, als ouders, passen bij deze tijd. De informatie mag bijvoorbeeld niet verouderd zijn. Of dat het “gekleurd” is bijvoorbeeld door verouderde denkbeelden en praktijken.
Taalontwikkeling is het fundament voor allerlei andere ontwikkelingen van een jong kind. Als dat fundament er niet is kan de rest van de ontwikkeling ook gevaar lopen. In dat kader is het belangrijk om te weten dat er een tijdslimiet geldt. Je kunt niet na enkele jaren denken;”we komen terug op ons besluit rondom taalontwikkeling. We gaan vanaf nu een andere weg bewandelen.” Alles kost tijd. Een keuze maken kost tijd. Dat toepassen kost tijd. Veranderen van keuze kost ook tijd. Alleen; tijd is kostbaar. En tijd gaat ongelofelijk snel……
Maar wat als je moet kiezen? Hoe weet je wat goed werkt bij jouw kind? Vanuit onderzoeken, maar ook ervaringen van ouders met oudere dove/slechthorende kinderen, zien we: het is veilig om altijd vanaf het begin te kiezen voor zowel een gesproken taal als een gebarentaal .Met gebarentaal wordt overigens NGT bedoeld en niet NmG. NmG is gebaren bij hoofdtaal Nederlands dus dan is er nog altijd sprake van 1 taal. En niet van 2 talen.
Waarom zou je juist voor beide talen moeten kiezen? Omdat een kind op hele jonge leeftijd prima 2 of meerdere talen kan verwerven. Doofheid/slechthorendheid belemmert dat niet. Het brein van alle kinderen (ook die van dove/slechthorende kinderen) is daar helemaal op ingesteld. Later kan het kind zelf de keuze maken wat het best werkt voor hem of haar. Je hebt dan als ouder in ieder geval alle mogelijkheden, beide/meerdere talen aangeboden. Jouw kind pakt zelf op wat goed lukt bij hem/haar. En jij hoeft als ouder geen keuze te “missen” of te heroverwegen.
Abstract (engelstalig):
"Deaf children who are not provided with a sign language early in their
development are at risk of linguistic deprivation; they may never be fluent in any
language, and they may have deficits in cognitive activities that rely on a firm foundation
in a first language. These children are socially and emotionally isolated. Deafness
makes a child vulnerable to abuse, and linguistic deprivation compounds the
abuse because the child is less able to report it. Parents rely on professionals as
guides in making responsible choices in raising and educating their deaf children.
But lack of expertise on language acquisition and overreliance on access to speech
often result in professionals not recommending that the child be taught a sign language
or, worse, that the child be denied sign language. We recommend action that
those in the social welfare services can implement immediately to help protect the
health of deaf children."
Nederlandse vertaling:
"Dove kinderen die geen gebarentaal krijgen aangeboden vroeg in hun ontwikkeling lopen kans op taaldeprivatie (taalverwaarlozing; te weinig taal aangeboden krijgen waardoor de taalontwikkeling stagneert of stopzet);zij kunnen misschien in geen elke taal vloeiend worden, en ze kunnen tekorten ontwikkelen qua cognitieve vaardigheden, omdat die afhankelijk zijn van een stevig fundament in de eerste taal. Deze kinderen raken sociaal en emotioneel geïsoleerd. Doofheid maakt een kind kwetsbaar voor misbruik, en taal deprivatie versterkt het misbruik omdat het kind niet in staat is om het misbruik te melden. Ouders vertrouwen op professionals als gids bij het maken van verantwoorde beslissingen in het opvoeden en onderwijzen van hun dove/slechthorende kinderen. Echter; gebrek aan expertise op gebied van taalverwerving en een te grote nadruk op spraak als toegang tot taalontwikkeling, zorgen ervoor dat professionals niet aanbevelen dat een kind gebarentaal wordt aangeleerd of nog erger: dat het verboden wordt dat een kind gebarentaal gebruikt. Wij adviseren betrokkenen werkzaam in diensten met betrekking tot sociale welbevinden/gezondheidszorg om acties te ondernemen die direct kunnen worden geimplementeerd om zo de gezondheid en welbevinden van het dove kind te kunnen beschermen.”
Klik hieronder om het hele artikel te lezen. Mocht dit niet lukken, kan je ons mailen en sturen we het artikel toe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten