donderdag 5 februari 2015

Reactie van Roxane Houshmand over het belang van tweetalige opvoeding en onderwijs voor dove/slechthorende kinderen.

Na aanleiding van ons 2de filmpje kreeg ik een e-mail van Roxane. Zij heeft in de nieuwsbrief van het AC Brabant een stukje geschreven over haar ervaring een doof dochtertje te hebben, de ervaringen betreft het AC en waarom zij de opleiding Tolk Nederlandse gebarentaal volg op de HU.

Na het lezen van het stuk heb ik haar gevraagd of wij dit met jullie mogen delen. Waarom? Omdat wij letterlijk ons eigen verhaal lezen alleen 7 jaar later. Ook heeft zij een prachtig filmpje meegestuurd en zegt het volgende hierover:

"Ik zeg absoluut niet dat iedereen mijn visie moet delen, maar wil wel graag jullie de volgende link aanbieden waar goed te zien is wat een CI en NGT samen kunnen betekenen."



Het verhaal van Roxane:
Ik ben gevraagd om een stukje in de nieuwsbrief te schrijven over onze ervaring een doof dochtertje te hebben, de ervaringen betreft het AC en waarom ik de opleiding Tolk Nederlandse gebarentaal volg op de HU.

Dus zal ik me eerst even voorstellen: Roxane Houshmand, 40 jaar , woon in Breda en ben moeder van 4 kinderen, waarvan de 2 oudste goed horend zijn , mijn jongste zoontje (bijna 3 ) SH en ons dochtertje nu 1,5 jaar doof.

Toen ons zoontje Bodhi geboren werd, stond letterlijk onze wereld op zijn kop. Wat is slechthorend zijn? kan hij mij wel verstaan? kan hij leren spreken? kan hij naar een reguliere school? Wordt hij straks niet gepest…wat moeten we doen? Gelukkig was de ondersteuning vanuit het AC goed en al gauw vonden we onze weg.

Toen mijn dochtertje Layla geboren werd , wisten we bij 5 dgn. oud dat de screening niet goed was. Omdat we onze weg al wisten binnen het AC , mochten we dan ook gelijk de volgende dag langs komen voor de BERA test…en hop daar ging ik vanuit het kraambed linea recta op naar het AC. De BERA test was niet goed, en ook al wilde ze een slag om de arm houden, ik voelde dat het heel goed fout zat. Het gekke was, ondanks ons grote verdriet, was de klap veel minder hard. Immers we hadden al ervaren wat een heerlijk jong we aan Bodhi hadden, hoe goed het met hem ging en hoe hij genoot van alles.

De type ouders die wij zijn, maakte dat wij ons huiswerk ging doen: boeken lezen , internet afstruinen en informatie inwinnen. Want wat als je kind doof is? CI? Wat is dat, kan dat bij mijn kind.
Gebarentaal, wat voor scholen? Noem het maar op. Binnen 3,5 maand wisten we al dat Layla in aanmerking kwam voor 2 CI’s. In de eerste maanden waren we heel erg gefocust op dat zij moest leren horen, maar gaande weg gingen we ervaren dat zij gewoon doof is, of ze straks nu CI’s zou hebben of niet. De CI’s zijn een mooi hulpmiddel maar zeker geen wondermiddel.

Wij wilde daarom ook zo vroeg mogelijk van start met NGT. Baby gebaren was ons in de eerste maand aangeboden, maar wij wilde meer. Wij wilde echt beginnen met communiceren, zelfs wanneer wij dit nog moesten leren. Maar zolang wij voor zou lopen , dan moest het goed komen. Helaas door bepaalde redenen, lieten de Gebarentaallessen op zich wachten, en waren wij genoodzaakt aan de slag te gaan met Lotte en Max dvd’s. Wat een uitvinding, zelfs onze 2 pubers zaten vrolijk mee te gebaren op de bank. Echter dat wat wij leerden, waren voornamelijk losse zelfstandige naamwoorden, en door het laat op gang komen van de lessen, hebben wij beslist dat ik de opleiding tolk zou volgen om zo goed mogelijk gebarentaal te gaan leren en dit haar aan te kunnen bieden.

Ondanks het feit dat de medici als andere professionals dit niet ondersteunen, en nadruk op spraak willen hebben, zijn wij ervan overtuigd dat naast haar CI’s Layla ook een dove identiteit heeft. En bij die identiteit hoort NGT. Wij geloven wél in het 2-talig opvoeden van ons kind, zelfs wanneer de ene een visuele taal is. Onderzoek heeft uitgewezen dat deze visuele taal ook de enige taal is, die 100% toegankelijk is voor een doof kind. Ook geloven wij dat dit naast elkaar aangeboden kan worden. Gesproken Nederlands is onze moedertaal, en die kunnen wij haar foutloos aanbieden en wanneer NGT in een zo vroeg mogelijk stadium wordt aangeboden en rijk en continue is, zullen wij altijd iets op haar voor lopen. Het is daarom ook van belang dat er continuïteit blijft in het volgen van lessen:immers taal verandert met de tijd , net als je kind…

Alles wat je wilt als ouder zijnde, is dat je kind zich kan uitdrukken, kan communiceren , en mag deelnemen aan een wereld , zoals deze dat zelf wilt invullen en niet geremd wordt door verschillende visies over wat mag of gepast is betreft de taal. Natuurlijk zitten wij met smacht te wachten op haar eerste echte woordjes, maar weet je die eerste gebaren die ze maakt : die zijn net zo mooi en bijzonder. Het geeft namelijk aan dat je kind kan en wil communiceren. Het zou daarom fijn zijn, wanneer de professionals en de dovengemeenschap eens samen gaan zitten en luisteren naar wat ouders belangrijk vinden. Want uiteindelijk komt er een moment waarbij ouders in een spagaat terecht komen. De vraag over wat dan aangeboden moet worden NGT of NmG, zijn wij van mening dat NGT de basis moet zijn (en dan niet 1 module, maar volledig)…immers NmG is geen echte taal en met geleende woorden, die het Nederlands gesproken ondersteund…zie het alsof je in Frankrijk op vakantie ben en bij de bakker d.m.v. losse gebaren/woorden brood besteld. Je beheerst dan niet een taal, je probeert zo jezelf verstaanbaar te maken door dat wat je weet. Pas wanneer je de taal gaat leren in zowel woorden, zinsopbouw en grammatica kun je jezelf pas goed verstaanbaar maken. Vandaar ook onze keus in NGT.

Afgelopen september ben ik gestart met de opleiding Tolk Nederlandse Gebaren , deeltijd. Dit is heftig: niet alleen de tijd dat ik van huis ben( 4 middagen en 4 avonden per week) met een groot en druk gezin , maar ook je reistijd , je huiswerk (was alweer meer dan 20 jaar geleden voor mij) de praktijkopdrachten die vaak in de weekenden plaats vinden , maar vooral ,alles wat ik leer over de Doven en hun gemeenschap. Letterlijk vliegt de angst mij soms naar de keel, door wat ik leer over de geschiedenis, de vooroordelen, hun toekomstbeeld betreft opleiding en werk.. beseffen wij dat mijn dochter nog een lange weg voor de boeg heeft om zich staande te kunnen houden in een horende maatschappij. Het NGT-vaardig worden begint nu te komen, ik kan me uitdrukken en dingen vertellen tegen mijn dochter als tegen andere doven. Door de opleiding ben ik mij nog bewuster geworden van de dove identiteit die mijn dochter heeft, en staan wij nog meer achter onze keuze. Wij hebben zelfs een dove oppas , zodat Layla ziet en ervaart dat meer mensen NGT toepassen en doof zijn. Die ook een voorbeeld voor haar kunnen zijn en aan wie zij ook vragen kan stellen wanneer ze ouder is. Dit is goed voor haar ontwikkeling.

Heel erg bedankt voor deze mogelijkheid en allemaal heel veel succes!
Groetjes
Roxane Houshmand